Grand mom Thongdee history

ประวัติช้างยายทองดี เจ้าของเดิม นาย ทวี เขื่อนวิชัย ที่อยู่ดั้งเดิม อำเภอท่าปลา จ. อุตรดิตถ์ อายุยายทองดี ตามใบตั๋วพิมพ์รูปพรรณ์พ.ศ 2510 อุปนิสัย เป็นช้างเชื่องดีมาก ๆ ไม่มีอาการวิตกกังกลแต่ก็ไม่ชอบเข้ากับสังคมช้างด้วยกัน ชอบอยู่แบบเงียบ ๆ เรื่องเล่า ท้าวความไปก่อนหน้านั้นยายทองดีเป็นช้างที่มีถิ่นฐานบ้านเกิดอยู่อำเภอหล่มสัก จังหวัดเพชรบูรณ์ ก่อนที่จะขายให้พ่อทวีในราคา หกหมื่นบาท พ่อทวีได้เลี้ยงดูทองดีพร้อมกับพังบุญยืนซึ่งเป็นเพื่อนร่วมสุขร่วทุกข์ทำงานหาเงินในการชักลากไม้ที่จังหวัดแม่ฮ่องสอน ตราบจนวันหนึ่งอุตสาหกรรมการลากไม้ได้หยุดลง พังทองดีและบุญยืนก็ยังอยู่ทำงานให้กับครอบครัวโดยให้บริการนั่งช้างชมธรรมชาติที่บ้านห้วยเสือเฒ่า จังหวัดแม่ฮ่องสอน ตราบจนวันหนึ่งพ่อทวี ได้สูญเสียพ่อ ซึ่งคุณพ่อของท่านรักช้างมาก ๆ จะไม่ให้ใครตีช้างหรือบังคับขู่เข็ญช้างจนเกินกว่าความสมควร ดังนั้นพ่อทวีเมื่อสุญเสียคุณพ่อไป จึงอยากจะให้ช้างได้ไปอยู่ยังที่ดีกว่าคือ ไม่อยากให้ใครต้องมาทำให้นำไปนั่งอีกต่อไป วันหนึ่งพ่อทวีได้ขับรถมอเตอร์ไซต์จากบ้านห้วยเสือเฒ่าเพื่อจะมาดูสถานที่ของ บี แอลลิแฟนท์ แซงคทิวเอรี่ ซึ่งใช้เวลาประมาณ 5 ชั่วโมงในการมาดูสถานที่ พอได้พบพูดคุยตกลงกันแล้ว เราก็ได้ตกลงวันเวลาจะย้ายพังทองดีและบุญยืนเข้ายังศูนย์ของเรา พังทองดีหายไปตั้ง 2 ครั้ง!!!!! ครั้งหนึ่งตอนที่เรายังมีควาญช้างซึ่งเป็นเด็กหนุ่มได้เผลอนอนหลับในระหว่างที่ปล่อยทองดีกินหญ้าตามประสาของช้างไป พอตื่นขึ้นมาก็ไม่เห็นทองดีแล้ว ควาญหนุ่มวิ่งจากที่ปล่อยทองดีขึ้นมาถึงยังศูนย์เพื่อแจ้งให้พวกเราทราบ พวกเราก็ไม่รอช้ารีบกันออกตามหาพังทองดีกลัวว่าจะออกไปไกลเกินจนข้ามน้ำแม่แจ่มไปยังอีกเขตหมู่บ้านอื่น ประมาณบ่าย 5 โมงเย็นพ่อและแม่ซึ่งได้ออกตามหาช่วยก็ได้โทรศัพท์บอกว่าเจอพังทองดีกำลังเดินออกหากินใกล้ ๆ …

Read more

Mama come history

ประวัติช้างแม่ก้ำ….(อีกชื่อเรียก..แม่คำ) แม่ก้ำเป็นช้างของตระกูล มีมิตรภาพ เจ้าของเดิมชื่อ นางพิมภา มีมิตรภาพ ชาวกระเหรี่ยงบ้านปางตอง อำเภอขุนยวม จังหวัดแม่ฮ่องสอน อายุตามใบตั๋วพิมพ์รูปพรรณ์เดิม เกิดราวปีพ.ศ 2500-2508 เพราะตั๋วพิมพ์ระบุลงปีพ.ศ 2508 ซึ่งตามบวกลบแล้วก็จะมีอายุราว ๆ 60 กว่าปี ลักษณะอุปนิสัย เป็นช้างที่ดื้อพอสมควร จากคำบอกเล่าของควาญช้างที่เคยทำงานกับแม่ก้ำมา แม้แต่ไม่ใช่คนเลี้ยงก็จะรู้ดีถึงพฤติกรรมในการเอาแต่ใจจะบอกเล่าสู่กันฟังในย่านที่แม่ก้ำกำลังทำงานกันอยู่ แม่ก้ำจะรู้วิธีการสะบัดหัวไม่ให้ควาญได้ขี่ง่ายบังคับง่าย ๆ ถ้าหยุดไม่ยอมเดินแล้ว ถือว่าต้องการบอกให้ผู้ขี่ว่าไม่พอใจอะไรสักอย่าง จากคำบอกเล่าของเจ้าของเดิมพบว่าแม่ก้ำเคยสว่ายหัวและตัว ทำให้นักท่องเที่ยวที่กำลังนั่งบนหลังตกแม้แต่ควาญก็บังคับไม่อยู่ แม่ก้ำจึงถูกยกเลิกในการจ้าง จึงทำให้ต้องกลับบ้านไปเพื่อประกอบพิธีทางความเชื่อของชนเผ่า ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาแม่ก้ำก็ไม่เคยออกไปทำงานอีกเลย